Uvven vuvven suarnu(Новогодняя сказка)

Erähänny talvipäivänny mečän eläjät kerävyttih yhteh čomendamah kuustu Uvven vuvven pruazniekakse. Jänöi, kondii da nieglikko vallittih näbien turbien kuuzen da čomendettih sen kaikenualazil bobazil da girl’andoil.
Ystävät ruattih vesseläh da yhtes pajatettih pajostu:
Täs mečäs rodih kuuzine,
Se kazvoi lagevol,
Da oli talvel vihandu,
Kui lämmäl kezäl mua.
Pajozen kuultuu lumiukotgi tuldih abuh. Hyö sežo tahtottih pruaznuija da kävellä kruugas ymbäri kuuzes. Jänöi toi omassah armahan keldujuurikoin. Vihandu näbei kuuzi oli čomendettu jiäpuikkoloil, lumitiähtil, kanfietoil, juablokkazil da mandariinazil.
Pyöri sih kohtah pyöräkkögi.
– Ottakkua minuugi omah joukkoh! Tahton čomendua kuustu da pruaznuija teijänke yhtes.
– Ole hyvä, čomenda! – sanottih ystävät.

Puuloin ladvoi myöte hyppi ravei oravaine, kudai toi oriehua da tiähten.
Oravaine terväzeh čökkiäldi tiähten juuri kuuzen ladvah.
Lendi sih varoi da rubei korgiel iänel kruakkamah:
– Кruak, kruak! Kummua sanot! Kuuzi on čomendettu!
Lendi varoi iäres da levitti viestin kuuzeh näh kaikele mečäle.
Ahozele allettih kerävyö elätit da linnut. Tuldih sinne hukku, reboi da hirvi, lennettih mečoi, čiučoit, tijazet, harakat dai toizet linnut.
Tuli vahnu muamygry da saneli kaikile runozen:

Kuuzahaine čoma
Meijän tämä oma.
Näbei kuuzi, kaunis,
Nygöi se on valmis!
Kaikile on mieldy myö,
Tulgua tänne i työ!
Tulgua meile kruugah,
Lykkyy Uudeh vuodeh!

Kaikile moine čoma kuuzi rodih mieldy myöte. Ystävät kävelteh kruugas da pajatettih vesselii pajozii, min jälles gostitettih toine tostu magieloil kanfiettazil.
Kuultih täs kaikes Pakkasukko da hänen bunukkaine Lumineičoi dai tuldih omassah riel suuren lahjuhuavonke. Elätit suadih heis uvven vuvven lahjastu. Kaikin piettih iluo. Kai kuuzigi iloiččih mostu hyviä Uvven vuvven pruazniekkua mečäs.

L’udmila Mehed
Talvikuu 2018

Tekstan da runon kiännös: Natalia Giloeva

Pajotekstan kiännös “Täs mečäs rodih kuuzine”: Tatjana Baranova

---

Новогодняя сказка

В зимний день звери собрались вместе и решили нарядить елку. Заяц, медведь и ежик выбрали красивую пушистую красавицу и украсили гирляндами, шариками, яркими и весёлыми игрушками. Друзья трудились весело и дружно напевали песенку:
” В лесу родилась ёлочка, в лесу она росла,
зимой и летом стройная, зеленая была…”
Песенку услышали снеговики и пришли на помощь. Снеговикам тоже захотелось праздника и водить хороводы вокруг ёлки. Зайчик принес на ёлку свою любимую морковку. Зелёную красавицу украсили сосульками, снежками, развесили много конфет, яблок и мандаринок.
Прикатился колобок.
– Возьмите меня в свою компанию. Хочу наряжать ёлку и праздновать вместе с вами.
– Пожалуйста, украшай,- согласились друзья.
По верхушкам деревьев прискакала шустрая белка, она принесла орехи и звезду.
Белочка быстро прицепила звезду на верхушку ёлочки.
Прилетела ворона и громко закаркала.
– Карррр, Карррр! Чудоо! Ёлка наряженная.
Полетела и разнесла весть об этом по всему лесу.
На полянку стали собираться звери: волк, лисица, лось, глухарь, прилетели воробьи , синицы, сороки и другие птицы .
Пришел старый крот и рассказал всем стихотворение.
-“Елочка пахучая,
Вовсе не колючая.
Чудная красавица,
Всем зверятам нравится.
Встанем дружно в хоровод,
Встретим вместе Новый год”.
Все были удивлены и обрадованы такой необычной ёлке. Друзья взялись за руки и стали водить хоровод и петь веселые новогодние песенки, а потом угощать друг друга конфетами.
Прослышали про такое чудо Дедушка Мороз и внучка Снегурочка и приехали на своих ледяных санях с большим мешком подарков. Звери получили новогодние подарки от доброго Мороза и его внучки Снегурочки. Всем было очень весело. Даже ёлочка была рада такому необычному лесному празднику.

Людмила Мехед
Декабрь 2018 г

—

В лесу родилась… (на новый лад)
Kuuzahaine mečäs (uudeh luaduh)

Täs mečäs rodih kuuzine,
Se kazvoi lagevol,
Da oli talvel vihandu,
Kui lämmäl kezäl mua.

Se tuhun pajuo kuundeli
Da magai lumen al.
Ei varannuh se pakkastu,
Sil liigua vägie sai.

Ei kuustu hukku vaivannuh,
Se toiči kävyi vai.
A pieni valgei jänöihyt
Sih puaksuh yökse jäi.

A kerran lapset kerryttih
Sen čoman kuuzen luo,
Kai unet kuuzi unohti,
Ei muannuh kogo yön.

Перевод на карельский язык Татьяны Барановой