Карелы

Omašta rannašta on kaiken alku

Taiteilija Vladimir Kobojev Omalla kotirannalla -näyttelyššä Belomorskin Pomorien kulttuurikeškukšešša. // Kirjuttajat: Tatjana Kan’šijeva

Viime vuuvven lopušša Belomorskin Pomorien kulttuurikeškukšešša avattih taiteilija Vladimir Kobojevin luomistyöllä omissettu Omalla kotirannalla -näyttely. Kaččomatta šiih, jotta pihalla on pilvini šiä, näyttelyšalissa on äijän valuo ta iluo kirkkahista, lämpimistä mualiloista, kumpasien avulla taiteilija kertou omašta kotimuašta ta šen luonnošta.

Karjalaini Vladimir Kobojev eläy Belomorskin piirin Kešäjoven pos’olkašša. Hiän on Vienanmeren rannikon tunnettu taiteilija. Vladimir Mihailovičin maisemissa on Vienanmeren noušu- ta laškuvesijä, kultasie koivušuarija šinisellä jovella, lumisie mäntyjä, meččoja kiiman aikana ta kontienpoikasie muamoh kera.
Taiteilija kertou, jotta mualauštaito kiinnošti häntä lapšuošta:
– Lapšena mie piiruššin kynällä järvie, meččyä, taloja, kalaššušta, kaloja. Kyläkoulušša mie opaššuin nellänteh luokkah šuaten, šiitä Repol’ašša elin ta opaššuin internatissa. Šielä mie rupesin mualuamah luontuo akvarellivärilöillä.
Koulun lopetettuo ta piäštyön töih nuorella miehellä käteh šattu artista Klara Lučkon valokuva. Taiteilija piirušti hänen kuvan ta šiitä ajašta alko mualata ni tuttavien, šotilahien, liäkärien, venäläisien kirjailijien kuvie.
Mualauštaijon lisäkši Vladimir Mihailovič ennein harrašti mečäššyštä, puun veššäntyä, kuvijojen pakottamista. Šamoin hiän tykkyäy kalaštamista, alko käyvä onkella jo kakšivuotisena poikana. Taiteilija äijän lukou klassillisie ta istorijallisie kirjoja, a aikakaušlehtilöistä hänen mielehini lehti on “Sever”.
Šanakši, Vladimir Kobojev mualasi Sever-lehen piätoimittajan Jelena Pieteläisen kuvan ta lahjotti naisella. Taiteilija šano, jotta näki piätoimittajan kuvan leheššä ta häntä miellytti Jelena Jevgenjevnan kačahuš.
Näin helpošti taiteilijan piäh tulou uušie idejoja. Häntä voit innoššuttua kuin ihmini, niin ni luonnon maisema. Mie kyšyin Vladimir Mihailovičilta, mimmosien taiteilijien työt tuuvvah hänellä intuo. Ta kuulin vaštah:
– Mie šuan innoššušta Ivan Šiškinin, Ivan Aivazovskin, Nikolai Dobrol’ubovin, Ilja Repinin, Ivan Kramskoin, Vasili Tropininin mualaukšista. Onnakko omana opaštajana mie pien Ivan Šiškinie.
Meijän paikallini taiteilija on hyvin nerokaš. Vladimir Kobojev eläy talošša, kumpasen on iče rakentan. Hiän iče kuto kiukuat, veti šähköt, viemärit, rakenti kylyn. Karjalaini šananlašku opaštau: “Omua kotie armahampua mitänä ei ole” ta Vladimir Mihailovič on šamua mieltä.
Šen lisäkši mieš on kotišeuvuntutkija. Jo monta vuotta hiän pikku hil’l’ua keryäy arhiivamaterialija omašta pieneštä kotimuašta – Repal’an volostin Šuarenpiän kyläštä. Vladimir Kobojev valmisti oman perehen ta kahen kylän šukupuun, mistä ollah hänen juuret XVII vuosišualta alkuan 1918 vuoten šuaten.
Karjalaiset šanotah: “Elä kiirehä kehuo iččie, vuota kuni toiset kehutah”. Vladimir Kobojev on hyvämielini, vuatimatoin, rauhallini ihmini. Nerokaš taiteilija ilahuttau omilla tauluilla omamualaisie. Hänen näyttelyjä vietetäh Kešäjoven pos’olkašša šekä Belomorskin Pomorien kulttuurikeškukšešša. Vladimir Mihailovičin mualaukšie on julkaistu kuva-al’pomiloissa “Omašta kotirannašta on kaiken alku” ta “Mualauštaijon šävelmä”.
Tuokah meijän taiteilijan nero iellähki iluo kaikilla!

Tatjana Kan’šijeva

Karjalakši kiänti Maikki Spitsina

Tuaton talo -taulu. TAITEILIJA: VLADIMIR KOBOJEV

Vladimir Kobojev
→ Vladimir Mihailovič šynty
14 kevätkuuta 1948 vuotena
Mujejärven piirin Šuarenpiän
kyläššä, mi šijoutuu kuuv-
vešša kilometrissä rajalta.
→Vuuvvešta 1965 alkuan,
Meččäteknillisen koulun
lopetettuo, hiän ruato
Repol’an lespromhosissa
šähkömiehenä. Vuotena
1980 Vladimir Kobojev šiirty
elämäh Kešäjoven pos’olkah
ta ruato šahakombinatilla
šähkömiehenä, muasterina,
työnjohtajana. Pensijalla
mieš läksi Vuokatti Karelija
-laitokšelta.
→ Vuotena 2003 Vladimir
Mihailovič oli šanottu Belo-
morskin piirin laureatiksi
moni vuotisešta työštä ta šuu-
rešta panokšešta piirin meč-
čätevollisuon kehittämiseh.
→ Vladimir Mihailovičilla ta
hänen naisella on kakši lašta,
monta punukkua. Omahiset
kannatetah nerokašta tuattuo
ta kunnivoijah häntä.

Oma Mua – еженедельная общественно-политическая газета на карельском языке.

№04 (1494) | Kolmaspäivy | Serota | 05.02.2020

_____________________

Примерное содержание на русском языке.

Всему начало здесь, в краю родном

В конце прошлого года в Центре поморской культуры г. Беломорска открылась выставка «У берега родного», посвященная творчеству художника Владимира Кобоева из поселка Летнереченский Беломорского района. Несмотря на то, что за окном сейчас пасмурная погода, здесь – светло и радостно от ярких, тёплых красок, с помощью которых художник рассказывает о природе, о родном крае.

Владимира Кобоев живет в поселке Летнереченский Беломорского района. Он известный художник Поморья. В картинах Владимира Михайловича – отливы и приливы Белого моря, «золотые» березовые островки на синей реке, заснеженные сосенки, токующие на лесной опушке глухари и бурая медведица с играющими медвежатами.

Художник вспоминает, что живописью интересовался с самого детства:

Сколько себя помню, с малолетства всегда что-то рисовал простым карандашом: озеро, лес, дома, рыбалку, рыбу. В деревенской школе учился до 4 класса, потом в Реболах жил и учился в интернате, где рисовал природу уже акварельными красками.

Окончив школу, и уже работая, в руки попала фотография артистки Клары Лучко. Глядя на её необычно красивое лицо, художнику захотелось её нарисовать. После этого стал рисовать портреты знакомых, солдат, медработников, русских писателей.

Кроме живописи раньше увлекался охотой, занимался резьбой по дереву, чеканкой. С двух лет и по сей день — рыбалкой. Любит читать классику, исторические издания, особенно – журнал «Север».

Кстати, Владимир Михайлович написал портрет Елены Петеляйнен, редактора журнала «Север», и подарил ей. Художник говорит, что увидел её фотографию в журнале и ему понравился взгляд Елены Евгеньевны.

Вот так просто приходят идеи к художнику. Я спросила у Владимира Михайловича – работы каких живописцев вдохновляют его? В ответ услышала:

И.И. Шишкин, И.К. Айвазовский, Н.А. Добролюбов, И.Е. Репин, И.Н. Крамской, В.А. Тропинин. Но своим учителем считаю Шишкина.

Наш местный художник «рукастый» — это правда! Владимир Кобоев живёт в доме, который построил сам. Сам сложил печки, провёл электрику, канализацию, баню построил – всё своими руками. «Милее родного дома ничего нет»/Omua kotie armahampua mitänä ei ole– гласит карельская пословица. Владимир Михайлович с ней согласен.

Владимир Кобоев не только талантливый художник, мастер на все руки, но и краевед: на протяжении многих лет он по крупицам собирает архивные материалы о своей малой родине – деревне Конец-Остров Ребольской волости. Он составил родословную своей семьи и двух деревень, от которых пошли его корни, начиная с начала семнадцатого века и до 1918 года.

Карелы говорят: не торопись себя хвалить, дождись, пока другие похвалят. Владимир Михайлович необычайно добрый, скромный, спокойный человек. Замечательный художник, он радует своими картинами земляков, организуя выставки в посёлке Летнереченском, Центре поморской города Беломорска. С репродукциями картин Владимира Кобоева изданы альбомы  «Всему начало здесь, в краю родном…», «Мелодия живописи».

Пусть творчество нашего художника и дальше приносит радость.

Татьяна Каньшиева